Bijbel in Gewone Taal

Vandaag vond ik bij de post een presentje van het Nederlands Bijbelgenootschap: de eerste teksten van de Bijbel in Gewone Taal. In 2014 zal de hele Bijbel uitkomen in gewone taal, een compleet nieuwe vertaling waar jaren aan gewerkt is. Ik ben heel enthousiast over dit project! 2 jaar geleden mochten we in de Havenkerk een beetje proefdraaien met teksten uit deze vertaling. Met een groep van laaggeletterde Nederlanders en immigranten hebben we de brief aan de Galaten gelezen, stukken uit Johannes, enkele Psalmen en een stukje uit Job. Deze vertaling is geschreven in gewone eenvoudige woorden. Er worden alleen maar korte zinnen gebruikt. Het is een hele mooie vertaling geworden met taal die het hart raakt. We hebben als groepje met veel plezier deze teksten gelezen. We hoefden nooit lang stil te staan bij de vraag: wat staat hier nu eigenlijk? We konden direct met elkaar bespreken wat de tekst voor ons betekent. Het leverde ons prachtige en intensieve gesprekken op over God en over het leven. Ik ben er erg dankbaar voor dat het Nederlands Bijbelgenootschap deze vertaling voor ons heeft willen maken. Het is een Bijbel die geschikt is voor mensen voor wie Nederlands de tweede taal is, maar zeker ook voor al die mensen die niet (meer) gewend zijn om te lezen. De Bijbel een moeilijk boek? Dat gaat straks in elk geval niet meer op wat de leesbaarheid van de tekst betreft. De Bijbel wordt voor gewone mensen weer een plezier om in te lezen! Ik zie uit naar de verschijning van de hele Bijbel. Wij zullen hem zeker in de Havenkerk gaan gebruiken!

Kerk met Stip

Ze komt al een aantal jaren in de kerk. Eerst onwennig en een beetje nieuwsgierig, maar na verloop van tijd is ze zich gaan thuis voelen. Tot het moment dat ze besefte: die Jezus waar het hier steeds over gaat is waar, en hij is er ook voor mij! Zo kwam het verlangen om zich te laten dopen. Voor de doop nodigde ze haar vrienden en kennissen uit. Die vonden de stap toch wat vreemd: jij... laat jij je dopen? En in wat voor kerk dan? Katholiek, Protestants, Baptistisch... 'nee' was haar antwoord, 'niet in zo'n kerk, maar in een kerk met stip'. Mensen om haar heen reageerden verbaasd... 'een kerk met stip: wat is dat?' Haar antwoord: 'de ene keer zit je naast een chirurg in de kerk, de andere keer naast een junk. Iedereen is welkom en kan zich thuis voelen. Dat is een kerk met Stip.'
Een prachtig compliment voor de kerk!

Kerken met Stip zijn kerken die gastvrij zijn voor mensen die in detentie hebben gezeten. Zie www.kerkenmetstip.nl. De Havenkerk is aangesloten bij dit netwerk.

De uitdaging voor de kerk

Ik was gevraagd om op een gemeenteavond in de Bethlehemkerk een collumn uit te spreken over de uitdaging van de kerk. Dit is wat ik gezegd heb:

Afgelopen week verzuchtte ik in een preek: wat zou het makkelijk zijn als we ons in de kerk alleen maar bezig hoeven te houden met de christenen. Het kerkelijk leven is dan lekker overzichtelijk: op zondag samenkomen om te zingen, te bidden en te luisteren naar een goede preek. Door de week een goede bijbelstudie of een bidstond… een bloeiend kerkelijk leven is mogelijk!
De Havenkerk kunnen we gerust weer sluiten. Alle gelovigen weer terug naar de GKV, de NGK en de Bethlehemkerk. Samen zitten we er warmpjes bij!
Waarom zou je je bezig houden met mensen die niet voor zichzelf zorgen, die zich verliezen in verslaving en jou als helper bedriegen? Waarom zou je voedsel uitdelen aan gelukszoekers zonder perspectief? Waarom mensen bij elkaar brengen die elkaar niet mogen? Waarom Christus presenteren in een wijk vol moslims?
Want wees nou eerlijk: wat levert al die inspanning op? Wordt daar de kerk groter van?

De uitdaging van de kerk in onze tijd is wel duidelijk. Deze maand sluiten een aantal kerken in Den Haag. Het ledental en kerkbezoek loopt terug. Het is een zaak van terugtrekken, houden wat we hebben en zo mogelijk nog iets terrein terugwinnen. Daar hebben we onze handen vol aan. Laten we toch vooral er voor zorgen dat er niet nog meer verloren gaat.

De uitdaging van de kerk in onze tijd is duidelijk. Wat we nodig hebben is nieuwe programma’s, krachten bundelen, sterk en krachtig laten zien dat we er nog zijn. De wereld moet heroverd worden. Het kan als we goede strategieën ontwikkelen, duidelijk meetbare doelstellingen formuleren, de beste mensen inzetten, zorgen dat de kerk weer aantrekkelijk wordt in Nederland.

De uitdaging van de kerk is zo vermoeiend… we moeten zo veel: vasthouden wat er nog is en tegelijk nieuwe wegen in slaan om nieuw terrein te veroveren. We moeten zo veel geven terwijl we zelf zo behoeftig zijn. Ons geloof is klein, wat hebben we eigenlijk te geven?

En toch.. Er is wel degelijk een uitdaging voor de kerk in onze tijd. Het is goed dat de kerk zich bezint op nieuwe wegen. De uitdaging van de kerk is om dicht bij Jezus te blijven en bezig te zijn met zijn missie in de wereld. Zoals Jezus zijn discipelen en daarmee ook ons de opdracht meegaf: Gelijk de vader mij gezonden heeft, zo zend ik ook u…

Er is een groeiend besef dat de kerk niet in zichzelf gekeerd kan zijn. Kerkmuren die hoog opgetrokken waren brokkelen af. De grenzen tussen kerken worden diffuser maar ook de grens tussen kerk wereld. Zowel binnen als buiten de kerk zijn mensen op zoek naar zingeving, naar wat echt en waardevol is…. Waar en wie God is. De uitdaging van de kerk is om vanuit het kennen van Christus midden in deze wereld te staan.

Er zijn mooie tekenen te zien dat de kerk deze roeping aan het ontdekken is. De Bethlehemkerk… het huis waar brood te vinden is deelt ‘brood voor de buurt’. Vorige week was er in de havenkerk in de Schildersbuurt een Schildersweek: als kerk en buurt is samengewerkt aan een mooi kunstproject op straat: grote panelen waarop taferelen van het verhaal van de ark van Noach zijn geschilderd. Binnen stichting de Haven hebben vrouwen de roeping ontdekt om de bordelen in te gaan en daar de liefde van Jezus uit te delen aan vrouwen gevangen in een duistere wereld.

Het is niet groots, het haalt het nieuws niet, zelfs vaak niet het kerkelijke nieuws… maar waar mensen gedreven door de liefde van Jezus in de wereld staan gebeurt er wat. Komt er licht, worden mensen aangeraakt. De hemel rekent niet met grote getallen. Als 1 zondaar zich bekeert vieren de engelen feest.

De uitdaging van de kerk is te lijken op Jezus. Niet met kracht of geweld kwam hij in onze wereld zijn koninkrijk vestigen, maar door zijn Geest. Dat moeten Jezus’ volgelingen ook steeds weer leren. Niet vertrouwen op kracht, maar worstelen met… en uiteindelijk roemen in zwakheid.

In het koninkrijk van God gaat het niet om macht of om aantal. We zullen moeten leren als Gideon: de Heer heeft geen groot leger nodig om de overwinning te halen. Hij kan het ook met een handjevol.
In het koninkrijk van God gaat het niet om vasthouden en behouden wat er is, maar gaat het om verliezen, weggeven…
Het koninkrijk van God lijkt volgens Jezus op een vrouw die zuurdeeg deed in 3 zakken meel. Het verdween, ging er in verloren… en deed zijn werk.

Sinds zaterdag staat de Schilderswijk in grote belangstelling. Een artikel in Trouw over Sjaria in de wijk heeft opeens allerlei mensen in beweging gebracht. Zaterdagmiddag waren er al een paar plaatselijke politici in de wijk geweest die twitterden dat van Sjaria in de Schilderswijk geen sprake is. Vandaag werd de wijk ook nog eens bezocht door minister Lodewijk Ascher en door Geert Wilders. Ze zijn ook even een half uurtje in de buurt geweest om hun oordeel te vellen. Heel erg leuk allemaal, veel drukte en heisa en allerlei mensen die een mening geven. Misschien nog een belofte van een stevig politieoptreden in de wijk, daarna gaat alles weer verder zoals het was.
Ja, er zijn verschillende bevolkingsgroepen in de wijk die allemaal proberen om zo goed en zo kwaad mogelijk hier te leven. En ja, als een bepaalde bevolkingsgroep een grote meerderheid in een buurt vormt gaan ze de buurt wat naar hun hand zetten. En soms gaat het dan anders dan wij Nederlanders willen. Overigens hebben Westerlingen overal ter wereld waar ze zich vestigden datzelfde gedaan.
Ik geloof niet zo in die bliksembezoekjes naar aanleiding van een krantenartikel. Wat de buurt nodig heeft is mensen die zich voor langere tijd willen verbinden en het contact over culturele grenzen heen willen aangaan. Lastig. Het geeft geen snel resultaat. Er moet eerst heel wat argwaan overwonnen worden en andere barrières. En volmaakt zal het hier zeker niet worden. Maar als er een begin van vertrouwen is dan is er al heel wat gewonnen. Dat mag best wat kopjes thee kosten.

Een nieuwe nieuwsbrief

De nieuwe nieuwsbrief van de Havenkerk is uit. Dat is nodig ook want de inkomsten van dit jaar vielen tegen en er moet nog veel geld worden binnengehaald. Deze nieuwsbrieven zijn bedoeld voor onze 'achterban', mensen in andere kerken. Met het oog op hen wordt ook de inhoud gemaakt. Maar ze liggen natuurlijk ook gewoon in de Havenkerk. Gisteren hoorde ik opeens: 'wie heeft de voorkant geschreven?' Ik schrok me rot, ik natuurlijk... wat heb ik ook al weer geschreven... het gaat natuurlijk over de mensen hier in de kerk... heb ik iets fouts geschreven omdat ik alleen maar heb gedacht aan lezers uit andere kerken? Maar gelukkig... 'ik vond het zo goed! ik heb het voorgelezen aan een buurvrouw en zo gelachen!' Gelachen? Het stukje ging over de verschillen in de Havenkerk die zo groot zijn dat we kerkdiensten houden voor verschillende groepen, ja eigenlijk ondertussen 3 verschillende kerken zijn. Waarom is dat zo mooi? Misschien omdat het stiekem toch wel leuk is om anders dan anderen te zijn. Maar misschien wel veel meer omdat het zo fijn is dat je anders dan een ander mag zijn en dat er toch ruimte voor je wordt gemaakt. Heerlijk is dat!
(nieuwsbrief is te lezen via de website van de Havenkerk, www.dehavenkerk.nl)

1 oktober

Het voelt als een nieuw begin. In totaal 3 maanden sabbatical/studieverlof ligt achter mij, verdeeld over 2 periodes: eerst in april-mei een tijd vooral van rust en leuke dingen doen, en nu in september een aantal weken van studie.

Eerlijk gezegd ging de studie niet helemaal naar tevredenheid. Ik heb een aantal boeken gelezen, maar die gaven me niet de inspiratie waar ik eigenlijk naar op zoek was. Tot ik op het laatst, echt de laatste dagen, een boek begon te lezen dat me echt helemaal heeft gepakt. Hier werden vragen benoemd die al jaren lang ergens in mijn hoofd rondzingen. En eindelijk begrijp ik waarom het zo belangrijk is dat het in de Bijbel vooral gaat om het koninkrijk van God. Gek, ik weet waar dat voor staat, en ik weet dat het het centrum is van de verkondiging van Jezus, maar opeens door dit boek raakte het me dat Jezus zegt: het koninkrijk van God is aangebroken! Opeens sprak het tot me dat het Jezus te doen is om het hier en nu, niet om een toekomst ver weg. Het gekke is: eigenlijk heb ik helemaal geen nieuwe dingen gelezen, maar opeens spreekt de bijbel anders tot mij en kijk ik anders naar de wereld om me heen. Afgelopen vrijdag na het lezen van een paar hoofdstukken fietste ik door de stad en ik realiseerde me dat ik anders keek naar de mensen om me heen. 

Het is niet voor niets dat ik afgelopen maanden een sabbatical heb gehouden. Ik voelde me moe en niet geïnspireerd. Nu popel ik om weer te beginnen. Ik voel weer dezelfde drive als in de eerste tijd van de Haven toen ik geconfronteerd werd met een compleet onbekende wereld van de prostitutie of toen ik begon met de eerste stappen van de Havenkerk. Het boek wat ik net uit heb heeft me opnieuw enthousiast gemaakt over God, over Jezus en zijn mesiaanse hoop en over het mooie werk dat ik mag doen in de Schilderswijk. Ik heb zin om opnieuw de bijbel in te duiken en God opnieuw tot me te laten spreken. Ik heb zin om mensen te ontmoeten en samen met hen te bouwen aan een mooie gemeenschap in de Havenkerk en aan tekenen van hoop in de Schilderswijk. En het boek… het heet niet geheel pretentieloos ‘a new kind of christianity’ van Brian Mc Laren. Ik moet het nog laten bezinken, maar hij heeft in elk geval zaken benoemd voor mij waar ik wat mee kan. Ik durf te zeggen dat hij mij een nieuw enthousiasme heeft gegeven voor geloof en voor het volgen van Jezus. Waarvoor dank.

Ogen niet sluiten voor mensenhandel

Vanmiddag op een bijeenkomst geweest voor kerkelijke voorgangers over slachtoffers van mensenhandel. Mensenhandel is een groeiend probleem. Wereldwijd zijn er ongeveer 30 miljoen slachtoffers. 30 miljoen mensen die op deze manier beroofd zijn van hun door God gegeven menselijke waardigheid. In Nederland komt het meer voor dan we willen geloven. Ook in de Havenkerk zien we mensen die slachtoffer zijn van mensenhandel. De bijeenkomst van vanmiddag was vooral bedoeld om kerken bewust te maken dat ze een rol kunnen spelen in het signaleren van mensenhandel. Maar ook is de kerk belangrijk om aandacht te vragen voor de slachtoffers in verkondiging en gebed. We kregen daar een goed voorbeeld van in een toespraak van Ineke Bakker die ons er op wees hoe God het opneemt voor de rechteloze in de wereld. En hoe Jezus onvoorstelbaar hard oordeelt over hen die zich vergrijpen aan de kleinen van deze wereld. Vanuit 'De Haven' uiteraard veel te maken gehad met slachtoffers van vrouwenhandel. Elk verhaal is schrijnend. Elk slachtoffer van mensenhandel is een mooi schepsel van God dat geschoffeerd wordt. Daar moet aandacht voor zijn en blijven in de kerk. De kerk heeft een opdracht om op te komen voor de zwakken en een gastvrij thuis te bieden als zij toevlucht zoeken in de kerk. Daar zijn we kerk voor!